چرا؟
سالها بود اخبار را فقط از رادیو و تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی و یا چند ساعت برنامه رادیوهای بیگانه می شنیدیم. اما به برکت دهکده جهانی و دنیای ارتباطات نزدیکش منابع اخبار و اطلاعات و راههای کسب آنها از شمار خارج شده اند. در این راه دولت هایی که دسترسی آزاد به اخبار و اطلاعات را مانع قدرت طلبی و انحصارگرایی خود می دانند دست به اقداماتی برای محدودیت در این دسترسی آسان می زنند. فیلتر کردن سایت های اینترنتی، محدودیت برای داشتن تجهیزات دریافت تصاویر ماهواره ای و حتی کنترل مطبوعات از طریق بخشنامه و اطلاعیه و اخطاریه تنها بخشی از این اقدامات می باشند. جالب اما اینجاست که مردم راههای دور زدن فیلترشکن را می دانند، پنهانی کانال های ماهواره ای را می بینند و بزرگترین انتقال اخبار هم در ایران از طریق دهان به دهان صورت می گیرد.
سئوالی که همیشه برای من وجود داشته اما این است که چرا کشورهای حامی دسترسی و گردش آزاد اطلاعات بزرگترین تولیدکنندگان نرم افزارهای فیلترینگ می باشند و برای فروش آنها به کشورهایی که مانع این کار می شوند محدودیتی قائل نیستند. این چرا به همراه چراهای بسیار زیاد دیگری همچون داستان شنود غیرقانونی مکالمات شهروندان، ماجرای زندانهای مخفی، ابوغریب و گوانتانامو و ده ها ماجرای دیگر هستند که سئوالی مهم را در ذهنم شکل می دهد و آن اینکه :
« آیا دموکراسی مقدم بر همه چیز است، حتی حقوق بشر و لیبرالسیم؟»
